Antropologia Jana Pawła II - K. Wojtyła jako filozof
- Szczegóły
- Kategoria: O mażłeństwie i rodzinie
2.K. Wojtyła jako filozof
W ten sposób dochodzimy do ujęcia filozoficznego K. Wojtyły. K. Wojtyła zaraz po świeceniach kapłańskich 1.11.1946 r. został wysłany na studia teologiczne do Rzymu. Po dwóch latach ukończył te studia broniąc rozprawę na temat wiary w ujęciu św. Jana od Krzyża. W 1948 r. wrócił do Polski i został wikarym w wiejskiej parafii w Niegowici. Tam katechizował, odprawiał Msze św., spowiadał, angażował się w sprawę budowy nowego kościoła, itp. Po roku w 1949 r. został przeniesiony do Krakowa do parafii św. Floriana i tam został między innymi duszpasterzem studentów. Towarzyszył młodym ludziom, jeździł z nimi na wycieczki w góry, spływy kajakowe, wtedy został nazwany „wujkiem”. Udzielał ślubów, chrztów itd. Głosił rekolekcje do studentów. K. Wojtyła został wykładowcą etyki na uniwersytecie Jagiellońskim (od 1953 r.) i na KUL-u (od 1954 r). W 1954 r. obronił pracę habilitacyjną z etyki na temat: O możliwości zbudowania etyki katolickiej w oparciu o system Maxa Schellera. W 1958 r. został wyświęcony na biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej. W latach 1962-1965 uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. Współpracował w tworzeniu wielu dokumentów soborowych m.in. Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym. Jest tam takie zdanie, że człowiek nie może się zrealizować inaczej jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego.[8] W 1960 r. K. Wojtyła napisał książkę pt: „Miłość i odpowiedzialność” oraz „Przed sklepem jubilera. Medytacje o sakramencie małżeństwa przechodzące chwilami w dramat”. W 1964 r. został wybrany arcybiskupem Krakowa, a trzy lata później (w 1967 r.) kardynałem. W 1969 r. napisał „Osobę i czyn”. Brał udział w tworzeniu encykliki „Humane vitae” Pawła VI, z 1968 r. o obronie wartości życia ludzkiego. Papież poprosił go o współpracę w tworzeniu tego dokumentu.[9] Generalnie K. Wojtyła był filozofem, wykładowcą, duszpasterzem oddanym studentom i innym ludziom. Jego antropologia wyrosła nie tylko ze studium filozoficznego, ale też z doświadczenia, oraz została potwierdzona świadectwem życia.