Czy wiara jest prywatną sprawą człowieka?

• 

Szczegóły

Kategoria: Katechezy

Czy wiara jest sprawą prywatną, czy osobistą? Czy to jedno i to samo, czy też jest jakaś różnica? Kiedy mówimy, że coś jest moją prywatną własnością tzn., że to coś do mnie należy.

Wielu ludzi uważa, że wiara religijna jest prywatną sprawą każdego człowieka. Prywatną, czyli czymś co przeżywa się w swoim wnętrzu, sercu i nikomu nic do tego. Wiara chrześcijańska jest z jednej strony darem Boga (łaską) i czymś, co otrzymujemy za pośrednictwem ludzi, np. rodziców, kapłanów, katechetów itp. Z drugiej strony, jest to nasza osobista, dobrowolna, najlepiej świadoma decyzja, wybór, by przyjąć za prawdę (lub odrzucić) to co Bóg o sobie objawił, w Piśmie św. i Tradycji, a Kościół do wierzenia podaje, by zaufać i powierzyć siebie Bogu, być posłusznym Jego słowu i przykazaniom.

 „Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków.  Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą^” (Jk 2,14-19).

Notatka:

1. Wiara należy do jednej z trzech cnót Boskich obok nadziei i miłości, przez które jednoczymy się z Bogiem przez Jezusa z pomocą Ducha Świętego. Wiara jest przyjęciem za prawdę tego, co Bóg objawił, a Kościół do wierzenia podaje, oraz słuchaniem Boga, zaufaniem Mu, posłuszeństwem Jego słowu. Wyraża się w modlitwie osobistej i wspólnotowej, przyjmowaniu sakramentów, życiem przykazaniami, czynach miłości (KKK 1814-1816). Wiara bez uczynków jest martwa (Jk 2,14-19). Pan Jezus zaprasza swoich uczniów do przyjaźni ze sobą, oraz wzywa do odważnego głoszenia Ewangelii swoim życiem, postawą, słowami (Mt 28,16-20). Gdyby apostołowie i uczniowie Jezusa potraktowali wiarę w Niego, jako swoją prywatną sprawę, to nie mogli by być posłuszni nakazowi misyjnemu Jezusa i pewnie do tej pory bylibyśmy poganami. Wiara chrześcijańska z natury jest misyjna. Mamy się dzielić skarbem wiary z innymi.

2. Wiara w taką, czy inną religię, czy też niewiara, nie jest sprawą prywatną każdego człowieka, ponieważ, przekonania religijne przekładają się na czyny i postępowanie ludzi. Np. sataniści niszczą cmentarze, porywają zwierzęta i dzieci, które później torturują, wykorzystują itp., radykalni muzułmanie prześladują chrześcijan, czy wyznawców innych religii, gwałcili kobiety (np. w Niemczech), podkładają bomby itp., wojujący ateiści, obrażają uczucia wierzących, atakują Kościół, chcą wyrzucić religię ze szkół itd.  

3.Cechy wiary.

a) Wiara religijna jest osobistą, dobrowolną decyzją,

b) łączy ludzi, którzy ją wspólnotowo wyznają, np. modląc się w domu, kościele, działając, np. charytatywnie  itp.

c) bywa wyrażana publicznie, np. podczas procesji, pielgrzymek, koncertów religijnych, itp.

d) przejawia się w kulturze, np. muzyce, filmach, spektaklach, wystawach, w malarstwie, rzeźbie, literaturze, poezji, architekturze, np. kościoły, kaplice, cmentarze, itp.

e) powinna przejawiać się we wszystkich wymiarach życia, np. życiu gospodarczym (etyka), społecznym, ustawodawstwie, np. prawo do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, ochrona małżeństwa jako monogamicznego związku mężczyzny i kobiety itp. Aby to było możliwe, potrzebujemy światła i mocy Ducha Św.

Modlitwa: Duchu Święty! Potrzebuję Twojego światła i mocy do dawania świadectwa o Tobie wszędzie tam gdzie jestem w szkole, w domu, kiedy pracuje i odpoczywam…