Niepokalane serce Maryi

Święta Matki Bożej w kalendarzu liturgicznym znajdują się paralelnie ze świętami Pana Jezusa.

Tak więc Kościół obchodzi: Boże Narodzenie (25.12) i Narodzenie Najświętszej Maryi (8.09), Ofiarowanie Chrystusa w świątyni (2.02) i Ofiarowanie Maryi w tej świątyni (21.11). Wielki Piątek i wspomnienie Matki Bożej Bolesnej (15.09), Wniebowstąpienie Pana Jezusa (VII niedziela wielkanocna) i Wniebowzięcie Maryi (15.08), Uroczystość Serca Pana Jezusa i wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi, Chrystusa Króla (zakończenie roku liturgicznego) i Maryi Królowej (3.05 i 22.08).Gdy chodzi o wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi pierwszy zapoczątkował je św. Jan Eudes już w roku 1643 r. Wyznaczył je dla swoich rodzin zakonnych na dzień 8 lutego. Założył on zakon pod wezwaniem Serc Jezusa i Maryi, odpowiednie pozdrowienie codzienne wśród współbraci tegoż zakonu i teksty liturgiczne: mszalne i brewiarzowe na dzień święta. W roku 1645 powstaje pierwsze kolegium pod wezwaniem Serca Maryi, które otwierają eudyści. W roku 1655 pod tym samym wezwaniem powstaje także pierwsze seminarium duchowne tegoż zakonu. Św. Jan Eudes założył także bractwo Najśw. Serc Jezusa i Maryi zatwierdzone przez papieża w roku 1674. Wiemy także, że św. Jan Eudes pierwszy napisał dziełko na temat kultu Serca Maryi. Ukończył je przed samą swoją śmiercią w roku 1680. Wydane zostało drukiem w roku 1681. Papież Pius VII (+ 1823) zatwierdził święto Najświętszego Serca Maryi dla niektórych diecezji i zakonów jako święto lokalne. Papież Pius IX (+ 1878) zatwierdził teksty Mszy św. dla tego święta i oficjum brewiarza. Na cały Kościół wprowadził święto Niepokalanego Serca Maryi papież Pius XII dnia 4 maja 1944 roku, wyznaczając je na 22 sierpnia. Nowa reforma liturgii w roku 1969 święto Niepokalanego Serca Maryi przesunęła na pierwszą sobotę po uroczystości Serca Pana Jezusa, nadając mu rangę wspomnienia obowiązkowego. Trzeba dodać, iż wspomnienie to łączy się z prawdą o niepokalanym poczęciu Maryi, dogmacie ogłoszonym przez papieża Piusa IX w 1854 r. oraz uroczystością obchodzoną 8 grudnia. We fragmencie Ewangelii wyznaczonym przez Kościół na ten dzień, czytamy o pielgrzymce świętej rodziny do Jerozolimy na święto Paschy, oraz o Jezusie, który pozostał w świątyni po skończonych uroczystościach bez wiedzy Maryi i Józefa (Łk 2,41-50).  Fakt ten spowodował, iż przez trzy dni szukali Go z bólem serca. Gdy wreszcie znaleźli Jezusa między nauczycielami prawa, na zadane pytanie o przyczynę takiego zachowania: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca, szukaliśmy Ciebie”, otrzymali odpowiedź, która była dla nich niezrozumiała: „Czemuście mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” Maryja jednak wiernie rozważała te słowa w swym sercu (Łk 2,51). Zastanawiając się nad przedstawioną sytuacją, przypomniały mi się słowa z księgi Izajasza: "Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana" (Iz 55,8).  Rzeczywiście Boże plany niejednokrotnie mogą się różnić od naszych zamierzeń, tego, co sobie wyobrażamy i to nawet bardzo. Sam tego niejednokrotnie doświadczyłem będąc zaskoczony, tym w jakim kierunku zostałem poprowadzony, jak ufam, przez Ducha Świętego za pośrednictwem rożnych ludzi i okoliczności… W takich sytuacjach potrzeba pokory, prostoty, zaufania, elastyczności, posłuszeństwa…

opr. P. Chrabąszcz