Największy skarb - Boże Ciało

Kto chciałby zobaczyć Chrystusa? Ogrzewać swoje serce w  promieniach Jego miłości? Kto pragnie nosić Go swoim wnętrzu? A może ktoś chciałby uczestniczyć w ostatniej wieczerzy, lub trwać pod krzyżem umęczonego Syna Bożego? Wszystko to jest możliwe dzięki sakramentowi Eucharystii, ustanowionemu przez Jezusa w Wielki Czwartek…

 

Historia święta

Był rok 1208. Nikomu nie znana zakonnica klauzurowa, augustianka Julianna z Mont Cornillon z diecezji Liege, leżącym obecnie na terenie Belgii, miała pierwszą wizję. Zobaczyła księżyc w pełni na którym była ciemna plama. Chrystus objawił jej, iż plama ta oznacza brak w kalendarzu liturgicznym święta w sposób szczególny poświęconego Eucharystii. Otrzymała misję promowania takiej uroczystości. Opowiedziała więc  swoją wizję Jakubowi Pantaleonowi archidiakonowi w Liege. Po przestudiowaniu objawienia przez teologów św. Tomasza z Akwinu i Bonawenturę w 1240  r. biskup Liege,  Robert wydał dekret ustanawiający to święto w swojej diecezji w drugą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. W 1251 r. Legat papieski zainaugurował święto w tej diecezji. Później miało być obchodzone w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego. Gdy archidiakon Jakub został papieżem, jako Urban IV, umocniony cudem eucharystycznym w bazylice św. Krystyny w Bolsenie, w 1263 r. bullą Transiturus rozszerzył to święto na cały Kościół. Śmierć przeszkodziła papieżowi ogłosić bullę. Dopiero, gdy papież Klemens V zatwierdził dokument poprzednika, a Jan XXII opublikował go w 1317 r., święto na trwałe weszło do kalendarza liturgicznego. Wkrótce stało się jednym z najpopularniejszych świąt w roku kościelnym. Nie od razu świętu Bożego Ciała towarzyszyła procesja eucharystyczna. Pierwsze wzmianki o procesji pochodzą z 1279 r. z Kolonii. Później rozpowszechniła się w innych kościołach. Dosyć wcześnie też wprowadziła procesje eucharystyczne diecezja krakowska, bo już w 1320 r. W tym czasie wznoszono w Krakowie kościół pod wezwaniem Bożego Ciała.