Tajemnica Bożego Narodzenia
- Szczegóły
- Kategoria: Rok liturgiczny
„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką, nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężki jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemiężcy (...) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, odwieczny Ojciec, Książe Pokoju.” (Iz 9,1-3. 5)
1. Rozterki
Kiedy miałem ok. 14-15 lat, którejś niedzieli wracając po Mszy Świętej w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa, zastanawiałem się nad swoja wiarą. Przyszło mi do głowy, że może to wszystko, w co wierzę nie jest prawdą. Wyobraziłem sobie, co by było, gdybym odrzucił wiarę w Boga. Przestraszyłem się pustki, która by wtedy nastąpiła w moim życiu. W pamięci miałem atmosferą świąt Bożego Narodzenia, z wieczerzą wigilijną, prezentami, pod choinka, śpiewem kolęd. W każdą niedzielę uczestniczyłem we Mszy Świętej. Żal mi było odrzucić to wszystko. Kilka lat później, gdy byłem w klasie maturalnej było mi dane doświadczyć bliskości Boga, Jego bezwarunkowej miłości, oraz wybrać Jezusa jako swojego jedynego Pana i Zbawiciela podczas przeżywanego przeze mnie seminarium odnowy w Duchu Św.
- Liturgia
Uroczystość Narodzenia Pańskiego, oraz okres Bożego Narodzenia w liturgii Kościoła, jest czasem danym przez Opatrzność, aby jeszcze raz zastanowić się nad wielką tajemnicą miłości Trójjedynego Boga pochylającego się nad ludźmi. To zadanie staje również przede mną. W liturgii nie tylko wspominamy i świętujemy wydarzenia z historii zbawienia. Liturgia Kościoła sprawia, że wydarzenia te są uobecniane, dzieją się niejako jeszcze raz. Z pewnością Jezus „rodzi się” za każdym razem podczas Eucharystii na ołtarzu, „rodzi się” w duszy dziecka przyjmującego chrzest, a także po spowiedzi w duszy człowieka, który utracił życie Boże, przez grzech śmiertelny.
Okres Bożego Narodzenia jest jednym z krótszych okresów w roku liturgicznym. Rozpoczyna się w wigilię uroczystości Narodzenia Pańskiego 24 grudnia o północy i trwa do niedzieli Chrztu Pańskiego. W ten sposób wspominamy okres od narodzin Jezusa, przez czas życia ukrytego w Nazarecie, aż do Jego chrztu w rzece Jordan. W Polsce i nie tylko, okres ten zwyczajowo przedłuża się w sposób nieco sztuczny do 2 lutego, czyli do święta Ofiarowania Pańskiego. Ofiarowanie Pańskie przypada dokładnie 40 dni po narodzeniu. Tyle dni, według prawa żydowskiego, miał trwać czas oczyszczenia po urodzeniu chłopca (por. Pwt 12,1-8). W okresie Bożego narodzenia obowiązuje biały kolor szat liturgicznych. Biel oznacza światło, czystość, radość. Po niedzieli chrztu Pańskiego wraca zielony kolor, symbolizujący nadzieję, odrodzenie, młodość i sprawiedliwość. Występuje on w okresie zwykłym.
W Kościele najważniejsze uroczystości, w tym także Narodzenie Pana Jezusa obchodzone, są w tzw. oktawie, czyli przez osiem dni podobnie jak oktawa Zmartwychwstania Pańskiego czy Bożego Ciała. Oktawa oznacza pełnię i jest obrazem wieczności. Każdy dzień oktawy jest traktowany tak, jak sama uroczystość. Wyrazem tego jest np.: śpiew uroczystego hymnu „chwała na wysokości Bogu”. W czasie oktawy są trzy liturgiczne święta, w których nie ma jednak obowiązku uczestniczenia we Mszy Świętej. Są to: święto św. Szczepana, (26 grudnia), Jana Apostoła i Ewangelisty (27 grudnia), oraz św. młodzianków – dzieci wymordowanych w Betlejem z rozkazu Heroda (28 grudnia).We wspomnienie św. Jana święci się wino i podaje wiernym do picia. Spożywanie tego wina, nie łamie postanowień abstynenckich.
W trakcie okresu Bożego Narodzenia mamy dwie uroczystości obowiązkowe: Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1 stycznia) i Objawienia Pańskiego (inaczej trzech króli - 6 stycznia). W dniach tych należy uczestniczyć we Mszy Świętej, pod sankcją grzechu ciężkiego. Uczestnictwo w Eucharystii jest wielkim darem i przywilejem, ale niestety, nie każdy potrafi to docenić.
- poprz.
- nast. »»