Czy ateista może być zbawiony?

  • Drukuj
Szczegóły
Kategoria: Rekolekcje biblijne
Strona 1 z 2

1.W tej katechezie chciałbymsię zastanowić nad tematem zbawienia ateisty.Nie jest to dla mnie temat teoretyczny, gdyż nie jeden raz zetknąłem na religii z uczniami, którzy deklarowali się jako niewierzący, ateiści itp.

Z jednym się nawet polubiliśmy. Ufam, że nie tylko z nim. Na religię chodził 3 lata. Kiedy widział mnie na korytarzu w szkole, wypowiadał słowa: szczęść Boże! Od kilku lat obserwuje, że wielu uczniów chodzących na katechezę jest na pograniczu wiary i niewiary. Chciałbym też ukazać pojęcia ateizmu, agnostycyzmu, wiary, zbawienia. Bóg kocha, pragnie dobra i szczęścia doczesnego, a zwłaszcza wiecznego każdego człowieka, bo jest naszym stwórcą, odkupicielem i Tym który nas uświęca. Jednocześnie do niczego ludzi nie zmusza. Dobry Bóg stworzył i odkupił nas bez nas, ale nas bez nas nie zbawi.

2.Św. Edyta Stein (1891-1942) ur. we Wrocławiu w rodzinie żydowskiej jako 11 dziecko. Jej ojciec wcześnie zmarł, a ona mimo gorliwej religijności matki straciła wiarę w wieku kilkunastu lat. Bardzo inteligentna i świetnie wykształcona, studiowała filozofię we Wrocławiu i Getyndze, gdzie uzyskała doktorat jako asystentka prof. Edmunda Huserla. Ukończyła stosowny kurs i podczas I wojny światowej była pielęgniarką. Zetknęła się też z filozofami chrześcijańskimi  np. Maksem Schellerem. Była ateistką przez ponad 10 lat. Wytrwale szukała prawdy. Stwierdziła później:  „Kto szuka prawdy, szuka Boga, nawet gdyby o tym nie wiedział”. Zastanawiała ją postawa katolików, wśród których miała wielu przyjaciół, którzy z głęboką wiarą przeżywali śmierć bliskich.Nawróciła się pod wpływem lektury autobiografii św. Teresy z Avilla i przyjęła chrzest. Kilka lat później wstąpiła do karmelitanek bosych. Zginęła razem z siostrą Różą zagazowana w obozie w Oświęcimiu. Beatyfikowana i kanonizowana przez Jana Pawła II, została ogłoszona przez niego patronką Europy.

3. Ateista, to człowiek, który odrzuca istnienie Boga. Inaczej uważa, twierdzi, wierzy, że Boga niema. Zatem taka osoba prawdopodobnie posiada pewien obraz Boga, np. tyrana, policjanta, surowego sędziego, pobłażliwego dziadka, itp. i uważa, że takiego, lub żadnego Boga nie ma. Niektórzy ateiści twierdzą, że wierzą tylko w to, co można zobaczyć, dotknąć, zmierzyć, sprawdzić, obliczyć… Ponieważ Boga nie widać, stąd, mówią, że nie istnieje. Inni uważają, że modlili się do Boga i Bóg ich nie wysłuchał, zatem Go nie ma, lub, że gdyby był, to nie pozwoliłby na choroby i cierpienie niewinnych, wojny, głód itd. Jeszcze innych zgorszyło złe życie wierzących. Agnostyk (gr. agnostos – niepoznawalny) uważa, że nie wiadomo, czy Bóg jest czy też nie. Nawet gdyby istniał nic, o Nim nie moglibyśmy powiedzieć. Deista (łac. deus – Bóg) sądzi, że Bóg stworzył świat, ale się nim i nami nie interesuje. Nie odpowiada na nasze modlitwy. Teista (gr. theos – Bóg) wierzy w Boga, który jest osobą, kocha ludzi i im pomaga. Panteista sądzi, że Bóg jest bezosobową energią.

4. Arystoteles  (384-322 p.n.e) był jednym z trzech, obok Sokratesa i Platona, najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji.) Stwierdził on, że ponieważ wszystkie byty są niekonieczne (nie muszą istnieć) i przemijające (przygodne) zatem musi istnieć byt konieczny (Absolut), którego istotą jest istnienie. Wszelkie inne byty są zakorzenione istnieniu bytu absolutnego, którego nazywamy Bogiem. Z jego dorobku obficie korzystał w XIII w. św. Tomasz a z Akwinu, tworząc swoje 5 dróg poznania Boga (tzw. dowody na istnienie Boga).