Św. Jadwiga

  • Drukuj

Mamy swoich patronów z chrztu i bierzmowania. Każdy rok katechezy ma swojego patrona.

W Klasie pierwszej była to św. Faustyna Kowalska. Omawialiśmy też postaci patronów Polski, do których należą: Najświętsza Maryja Panna, św. Wojciech, św. Stanisław biskup i męczennik, św. Stanisław Kostka i św. Andrzej Bobola. W Klasie II patronem jest św. Jadwiga królowa

„W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.  Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba <mało albo> tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona». (Łk 10,38-42)

Notatka:

1.Św. Jadwiga (1374-1399) była córką króla Węgier Ludwika. Był on siostrzeńcem polskiego króla Kazimierza Wielkiego ostatniego z dynastii Piastów. Po śmierci króla Kazimierza na tronie Polski zasiadł Ludwig, a gdy zmarł w 1384 r. królową została jego córka Jadwiga. Mimo tego, że pragnęła poślubić księcia austryjackiego, wyszła za mąż za 20 lat starszego Władysława Jagiełłę, księcia pogańskiej Litwy dla ewangelizacji tego kraju. Wybór ten był jej też narzucony, aby połączyć Polskę i Litwę. Jadwiga była osobą bardzo religijną, starała się w swoim życiu łączyć modlitwę z działaniem jak Marta i Maria (Łk 10,38-42). Fundowała szpitale np. w Starym Sączu, Sandomierzu i Bieczu, a także kościoły i klasztory. Była wrażliwa i troszczyła się o ubogich. Wspierała działalność Uniwersytetu Jagiellońskiego, łagodziła konflikty i napięcia między mężem Władysławem i jego bratem Witoldem, a także miedzy Polską a zakonem krzyżackim. Zmarła po urodzeniu dziecka, mając 25 lat w opinii świętości. Kanonizował ja papież Jan Paweł II 8.06.1997 r. 8.06 wspominamy ją w liturgii.

2. Jest przykładem mądrości, delikatności, łagodności, skromności, ofiarności, poświęcenia dla innych. Święci są dla nas wzorami wcielania w życie wymagań Ewangelii oraz wstawiają się za nami w niebie.

Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, aby należeć do Boga, tak jak św. Jadwiga:

I.1. Czy wyrzekasz się, grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych? Wyrzekam się!

2. Czy wyrzekasz się pychy, wyniosłości, pogardy, chciwości, nieczystości (w tym masturbacji i oglądania pornografii, współżycia przedmałżeńskiego), wyrzekam się!

3. Czy wyrzekasz się zazdrości, obżarstwa i pijaństwa, gniewu i lenistwa? Wyrzekam się!

4.Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?  Wyrzekam się!

5. Czy wyrzekasz się wszystkiego, co do grzechu prowadzi, aby cię grzech nie opanował? Wyrzekam się!

II. Czy wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, stworzyciela nieba i ziemi, który Cię z miłości stworzył i kocha i troszczy się o Ciebie? Wierzę!

2. Czy wierzysz, że Syn Boży stał się człowiekiem i umarł za Twoje grzechy, abyś mógł żyć z Bogiem na ziemi i po śmierci być z Nim w niebie? Wierzę!

3. Czy wierzysz w Ducha Św., który Cię odnawia, przemienia i uświęca zwłaszcza w sakramentach świętych?

4. Czy wierzysz w Kościół powszechny, w którym  żyje i działa Jezus, obcowanie świętych, zmartwychwstanie ciał i życie wieczne? Wierzę!

Taka jest nasza wiara, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie Panu naszym. Amen+