Sesje i rekolekcje lectio divina

Lectio divina jest nie tylko jakąś metodą modlitwy Słowem, ale pewnym stylem życia. Jak podkreśla ks. dr K. Wons, chodzi o sposób życia przeznaczony dla wszystkich stanów w Kościele, dla każdego katolika także świeckiego, żyjącego w rodzinie, a nie tylko dla osób konsekrowanych, czy kapłanów.

Celem jest niejako życie w rytmie Słowa na co dzień, a nie tylko uczestnictwo w sesjach, czy  rekolekcjach.[1] Właśnie wspomniane sesje trwające od piątku do niedzieli, rekolekcje pięciodniowe (wprowadzające) lub ośmiodniowe, mają prowadzić do życia słowem Bożym każdego dnia, do podejmowania decyzji życiowych inspirowanych słowem Bożym.[2] Zarówno sesje jak i rekolekcje odbywają się pełnym milczeniu, w klimacie pustyni z indywidualnym kierownictwem duchowym. Jest to wyjątkowy czas poświęcony na trwanie przed Panem w modlitwie Słowem Bożym, na adoracji, uczestnicząc w codziennej Eucharystii. W CFD salwatorianów na kolejne etapy modlitwy, tj. lectio, meditatio, oratio, poświęca się po godzinie czasu na każdy z nich, a na contemplatio 45 min.[3]

Modlitwa i medytacja to 11 krok w programie 12 kroków. Uczestnictwo w sesjach i rekolekcjach lectio divina daje znakomitą okazję do nauki modlitwy, medytacji, realizowania tego kroku w duchu chrześcijańskim w sposób pogłębiony.

Program rekolekcji pochodzi od ks. kard. C. Martiniego. Opracował on drogę formacji ucznia Jezusa do dojrzałości chrześcijańskiej w oparciu o cztery ewangelie w kolejności ich powstania. Są więc rekolekcje ze św. Markiem, św. Mateuszem, św. Łukaszem i św. Janem. Następnie są tzw. „pogłębienia”, czyli lectio divina ze św. Piotrem, według czterech ewangelii, rekolekcje ze św. Piotrem, droga Dziejów Apostolskich, lectio divina ze św. Pawłem, itp. Każdy etap to ośmiodniowe rekolekcje, które powinny być odprawiane co roku (czyli z roczną przerwą pomiędzy poszczególnymi etapami).[4] Do każdego etapu został opracowany podręcznik służący pomocą zarówno prowadzącemu rekolekcje, jak i rekolektantowi.[5]