Św. Piotr - cd

  • Drukuj
Szczegóły
Kategoria: O świętych
Strona 2 z 2

Piotr wraz z Jakubem i Janem był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira (Mt 9,23-26), przemienienia na górze Tabor (Mt 17,1-18), modlitwy Jezusa w ogrodzie oliwnym (Mt 26,37-44). Było mu dane, dzięki objawieniu Boga Ojca, rozpoznać tożsamość Jezusa jako Syna Bożego pod Cezareą Filipową. Wtedy to otrzymał obietnicę pierwszeństwa (prymatu) i został powtórnie nazwany skałą na której zostanie zbudowany Kościół (Mt 16,13-20). Niemniej będąc człowiekiem impulsywnym, nie potrafił przyjąć zapowiedzi męki krzyżowej Chrystusa, i upomniał Go, za co został skarcony (Mt 16,21-23). Mimo swoich słabości, Piotr został wiele razy wyróżniony, jak choćby wtedy, gdy krocząc po jeziorze naprzeciw Mistrza, gdy zwątpił i zaczął tonąć, Ten uratował Go (Mt 14,28-31), Piotr zapłacił też podatek monetą wyciągniętą cudownie z pyska ryby (Mt,23-26). Od niego Jezus rozpoczął umywanie nóg w wieczerniku (J 13,6-8) i posadził go tuż obok siebie (J 13,24). Piotr w swojej naiwności i zarozumiałości zapewniał o wierność Chrystusowi aż do śmierci. Jezus zapowiedział mu, że się Go wyprze (Mt 26,33-35), co spełniło się na dziedzińcu arcykapłana (Mt 26,69-75). Wcześniej podczas pojmania Piotr stanął zbrojnie w obronie swego Mistrza, co spotykało się z Jego dezaprobatą (Mt 26,50-54). Świadczy to o jego zupełnym nie zrozumieniu Jezusa i tego, co się działo… Swojego zaparcia się Piotr szczerze żałował (Mt 26,75).

Po zmartwychwstaniu Chrystus potwierdził władzę Piotra, zlecając mu przewodnictwo nad Kościołem (J 21,1-19). Wtedy to pierwszy z apostołów, szczerze i pokornie wyznał swoje serdeczne przywiązanie do Mistrza, trzykrotnie wyznając Mu swoją miłość. Przy czym, warto podkreślić, iż Piotr nie mówił o ofiarnej miłości, określanej w j. greckim słowem agape, lecz o serdecznym uczuciowym przylgnięciu do Jezusa, wyrażonej w grece słowem filia. W polskim tłumaczeniu, ta subtelna różnica została oddana przez słowa „miłujesz” (gr. agapas) i „kocham”(gr. filo). Ta niedoskonała ludzka miłość Piotra stała się niejako podstawą tego, że Jezus Mu powierzył misję pasterską nad całym Kościołem. Z tego powodu, to właśnie Piotr proponował uzupełnienie grona dwunastu po śmierci Judasza (Dz 1,15-26), to on przemawiał do zebranych w dniu zesłania Ducha Świętego, w wyniku czego nawróciło się ok. 3 tys. osób (Dz 2,14-36). Piotr założył w Jerozolimie pierwsza gminę chrześcijańską i sprawował w niej funkcję sądowniczą (Dz 5,1-11), zaproponował też wybór 7 diakonów dla prac charytatywnych (Dz 6,1-10). Wcześniej, dzięki jego wierze, w świątyni został uzdrowiony chromy od urodzenia, a gdy Piotr przemówił, nawróciło się ok. 5 tys. ludzi (Dz 3,1-26). Piotr też został wezwany do oficera rzymskiego Korneliusza, by ogłosić mu dobrą nowinę o zbawieniu. Po przybyciu do niego i nauczaniu ochrzcił rzymskiego oficera i jego domowników, którzy uwierzyli  (Dz 10,1-48). Na soborze apostolskim, Piotr zaaprobował działalność misyjną wśród pogan Pawła i Barnaby,  był też za zwolnieniem chrześcijan nawróconych z pogaństwa od obowiązku przestrzegania prawa mojżeszowego (Dz 12,1-7).

Jako zwierzchnik Kościoła został uwięziony przez Heroda Agryppę, a następnie cudownie uwolniony przez anioła (Dz 12,1-17). Po tych wydarzeniach przeniósł się początkowo do Antiochii (Gal 2,11), później małej Azji (1 P 1,11), Koryntu (1 Kor 1,12; 3,22), by na stałe osiąść w Rzymie. Tam także poniósł śmierć męczeńska za panowania cesarza Nerona, ok. 64 r. Jego wspomnienie w liturgii obchodzimy 29 czerwca. Imię Piotr nosi 91 świętych i 31 błogosławionych, razem 122 osoby.